کودکی را از بچه هامون نگیریم
کودکی را از بچه هامون نگیریم دیروز که وبلاگ مبینا جون را میخوندم عجیب با مامانش احساس همفکری کردم ، مدتهاست که مسئله بمباران کودکان با انواع و اقسام پکیجهای آموزشی و تبلیغات نابغه پروری ذهنمو درگیر کرده! همیشه به خودم میگفتم نکنه من با طرز فکر ی که دارم در مورد آموزش آویسا کوتاهی کنم!!
همیشه و همواره اعتقاد داشتم که داشتن کودکی شاد و سالم و آزاد خیلی خیلی مهم تر از تحت فشار قرار دادن او برای نابغه شدن هست! دلم می خواد دخترم یاد بگیره خوشحالی و خوشبختی را لمس کنه ،یاد بگیره چطور با آدما و محیط اطرافش برخورد کنه ، چطور احساساتش را آزادانه بروز بده و در یک کلام چطور زندگی کنه!
خیلی جالبه زمان ما فقط یک مدرسه تیزهوشان وجود داشت که هر بچه های واقعا" استعداد و توان بالایی داشت با یک آزمون منطقی جذب این مرکز آموزشی میشد. اما شنیدم الان برای هر منطقه یک علامه حلی و فرزانگان تاسیس کردن *و همه جا پر شده از کلاسهای آمادگی برای آزمون استعدادهای درخشان! آیا واقعا"روش رتبه آوری تو کنکور صحیح بود ؟!تو بهترین و شیرین ترین سن یک انسان انواع و اقسام تنشها و استرسها را بهش وارد میکردن! حالا این تنشها و دلهره ها را نه فقط برای یکی دوسال آخر دبیرستان بلکه از سال اول دبستان به بچه بیچاره وارد میکنیم
بچه ها از همون سالهای دبستان معلم خصوصی دارن فقط برای اینکه کمکشون کنه درسها را بهتر حفظ کنند (دقت کنید حفظ کنن نه اینکه درک کنن) و نمره 20 بگیرن! مادرهای مهربانشان هم مدام حرص بخورن و سرویس بدن و برای نمره فقط و فقط 20 نذر و نیاز میکنن و نماز شب میخونن
در عوض نمره روابط اجتماعی صفر- نمره سرزندگی صفر -نمره احساس خوشحالی صفر -نمره کودکی کردن صفر و از همه بدتر اینکه هیچ بازی جز پلی استیشن هم بلد نیستن!!!!
خودتون قضاوت کنید اینها نابغن یا رباتهایی هستن که احساس عذاب وجدان و وسواس ما ازشون ساخته!؟
* واقعا" خوش به حال مردم ایران که این همه نابغه و تیز هوش داره!
.gif){kind=small}
