آویسا

  چقدر زود دو ماه گذشت!دو ماه از بهترین و خاص ترین اتفاق زندگیم! دو ماه از روزی که همیشه حتی از زمانی که فقط مامان عروسکهام بودم خوابشو میدیدم! روز آفرینش ،روز تولد ،روز خنده آویسا به دنیا... چقدر این حس که بچه آدم بزرگ شده جذابه! وقتی داشتیم واکسن دخترک را میزدیم سرشار از این حس غرور آفرین بودم: دخترم بزرگ شده! همه تپش هایم از آن تو باد! همه تپش هایم!     ...

دخترکم توی عکس عروسی من و بابایی چی میبینی که اینقدر دوسش داری؟ در اوج گریه و بیقراریت هم چشمت که به بوم روی دیوار می افته ساکت میشی و می خندی! قربونت برم مگه تو می تونی منو بابایی را تو عکس تشخیص بدی؟! کاملا" مشخصه که بزرگ شدی و داری با کنجکاوی دنیای اطرافتو می شناسی! مثلا" به تصویرت تو آینه واکنش نشون میدی و انگار با خنده و حرکت دهانت می خوای باهاش حرف بزنی! جمعه که رفته بودیم چیتگر با نگاه کاوشگرانه به آسمون زل زده بودی! یا باشنیدن صدای پرنده ساکت شدی! مامان و بابا را هم کاملا" واضح می شناسی! چقدر لذت بخشه دنبال کردن حرکات و لمس رشد تو نوگل قشنگم ...

آویسا جونم بالاخره چهار دست و پا به سمت جلو قدم برداشت !عامل محرکش برای راه رفتن  نه اسباب بازیهای دلخواه و نه خوراکیه بلکه خانومچه فقط فقط برای رسیدن به آغوش مامانش راه می افته  ...